Een dagje op safari

Zoals jullie weten, vind ik dieren leuk. Mijn gezin en ik zijn al vele malen naar Terra Natura in Benidorm geweest. Maar in de bergen ligt Safari Aitana, bij het dorpje Penàguila. Vanaf La Nucia is het bijna een uur rijden naar Safari Aitana. Je passeert dan Guadalest en je neemt dan grotendeels de CV-70 richting Alcoy. Je gaat de bergen in en de route bevat veel bochten. Dit is het achterland van de Costa Blanca. Mijn dochter werd helaas wagenziek onderweg en moest ook nog overgeven. Wij hebben er dus langer dan een uur gereden om er te komen. Maar het was de moeite waard, hoewel ik wat puntjes van kritiek heb. Allereerst is van belang dat het park uit twee delen bestaat: een gedeelte waar je mag wandelen en het gedeelte waar je met de auto moet rijden. Dat laatste gedeelte is dus de safari.

Het wandelgedeelte van Safari Aitana

Toen wij aankwamen, konden we vrijwel direct onze entree betalen. Er was geen lange wachtrij. We kregen een polsbandje om. Voor kinderen tot en met tien jaar betaal je een lagere entree. We waren er rond 13.30 uur. Pas om 15.00 uur konden we met de auto de safaritocht gaan doen. Dus we zijn eerst naar het gedeelte gegaan waar je kan wandelen. Dit is eigenlijk een dierentuin zoals we die normaal kennen. De (meeste) dieren zitten in hokken of kooien. Je zit hier in het bos. Er is geen verhard wandelpad. Daar kun je rekening mee houden wanneer je dit park bezoekt. Zelf vond ik de kooi met de ara’s te klein voor de hoeveelheid ara’s die ze hebben. De pauwen lopen los rond. Dat is erg leuk. Naast deze vogels zijn er onder andere wat roofvogels, een lynx, hyena’s, boerderijdieren en een groep Patagonische hazen. In dit gedeelte vind je ook de speeltuin. Ik was natuurlijk supergelukkig met het feit dat de pauwen vrij zijn om te bewegen. Ik kon mij dus helemaal uitleven met mijn camera. Degenen die mijn blog volgen, weten dat ik graag vogels fotografeer. In de tussentijd vermaakten mijn kinderen zich in de speeltuin. Uiteindelijk was het dan 15.00 uur en mochten we de safari gaan doen.

De safari, het gedeelte met de auto

Je stapt in je eigen auto. Het personeel zorgt er voor dat iedereen netjes in de file staat. Ook wordt er streng op gecontroleerd dat je al je (meegebrachte) etenswaar achterin je kofferbak hebt liggen. Het raampje van je auto mag je tijdens de rit open houden, behalve bij het gedeelte waar de tijgers en de leeuwen zitten. Je wordt daarvoor tijdig gewaarschuwd. Van iedereen wordt verwacht dat je netjes achter je voorganger blijf rijden. Inhalen is verboden. Al snel blijkt dat het geen echte safari is, maar meer een dierentuin waar je met de auto doorheen mag. Een verzorger rijdt vooraan met zijn wagen. Hij bepaalt waar er gestopt wordt en waar je mag uitstappen. Je krijgt bij elke stop een uitgebreid verhaal over de dieren die bij de stop aanwezig zijn. Hij voert de dieren ook, waar dat nodig is. Uiteraard zijn de wegen door het park zanderig en hobbelig. Sommige medebezoekers denken echter wel dat ze echt op safari in Afrika zijn. Ze kleden zich in schutkleuren en dragen een hoed die op de Afrikaanse savanne wellicht prima staat, maar hier toch wat misplaatst is. Ik vond het allemaal wat overdreven. Ook vond ik de mensen overdreven die uit hun Opel Corsa hingen alsof het een echte Jeep was. Al met al waren het niet alleen de dieren die vermaak boden. Het is een tocht die je bijna twee en een half uur bezig houdt. Wat dat betreft krijg je waar voor je geld. Echter, het wordt vervelend wanneer de gids doorrijdt, maar degenen die voor jou rijden in de file nog bezig zijn om een tijger te vermaken. Dit terwijl de mensen erachter toch echt wel doorwillen. Hier werd dus toch getoeterd en ingehaald.

Mijn conclusie

In de basis is het een leuk park, vooral dus het gedeelte waar de safari plaatsvindt. Echter, ik zou liever zien dat het verhaal van de gids iets korter is. Of dat er vaste plekken zijn waar je zelf mag stoppen en uitstappen. Een bord met uitleg erbij vind ik ook prima. De gids sprak overigens alleen Spaans. Voor mijn kinderen en voor mij geen probleem. Mogelijk wel voor de buitenlandse toeristen. Het voederen van de beesten is leuk om te zien. Ik was het na twee en half uur wel zat met al dat in- en uitstappen. Daarom kon ik maar weinig geduld opbrengen voor mijn voorgangers die maar bleven plakken bij de tijger, terwijl de gids al was doorgereden. Verder werd er streng op toegezien dat iedereen zijn mondkapje droeg bij het praatje van de gids. Wat ik echt minder vond, is dat de schoonmaak van de toiletten niet op orde was. Al met al was het wel de moeite waard voor een keer. Op de terugweg namen we vanaf Safari Aitana de route naar Villajoyosa. Deze route is iets minder bochtig. Uiteindelijk konden we daar de snelweg (AP-7) op richting Benidorm.

© 2021, ChrisBijs. All rights reserved.